Ik ben Lien, 36 jaar, en ben steeds in voor een sportieve uitdaging!
Ben turnjuf en heb gedurende mijn ‘sportcarrière’ van vele sporten geproefd (turnen, volleybal, handbal, badminton, rugby, zwemmen, voetbal, fitness, spinning,...) maar hou het nu voorlopig bij badminton en lopen. Tussen mijn kinderen door liep ik, uit tijdsgebrek om in ploeg te sporten, om de zwangerschapskilootjes te doen verdwijnen en de conditie aan te scherpen tot ik er eigenlijk begon van te genieten. Van de ladies run, over naar ‘van 5 tot 10 km’, de 10 miles door Antwerpen, ronde van Grembergen, dwars door Vlaanderen en de 20 km door Brussel lijkt de Roparun een zeer fijn volgend te bereiken punt! En als dit dan nog eventjes voor het goede doel kan, is dit helemaal top!

De Roparun vormt voor mij een dubbele uitdaging:
- bijdragen tot het verzamelen van fondsen voor een goed doel;
- tevreden om deel te mogen uitmaken van een sympathiek team;
een loopestafette is geen te onderschatten inspanning; maar dat staat evenwel niet in verhouding met de mentale en fysieke pijn die een kankerpatiënt voelt.

In mijn vrije tijd sport ik veel, zowel competitief als recreatief, zowel individueel als in teamverband (voetbal, tennis, badminton, lopen...).
Trainen is zoveel leuker als je een doel hebt om naartoe te werken. De Roparun is daarom een ideale manier om mij op sportief vlak uit te leven en als je daarbij een bijdrage kan leveren om het leven van kankerpatiënten draaglijker te maken zie ik geen reden waarom ik het niet zou doen!! Ook in mijn vriendenkring heb ik onlangs kennisgemaakt met deze ziekte, wat mij nog meer motiveert om mee te doen. Onze run is maar klein bier t.o.v. wat deze mensen elke dag moeten doorstaan. Laten we er als team voor gaan!

Ik ben Nina De Vos en mag voor de derde keer deelnemen aan de roparun, editie 2014. Ik ben graag actief bezig (reizen, fietsen, zwemmen, yoga, film en cultuur,…) Maar roprarun dat is echt speciaal! Met z’n allen ten volle gaan voor hetzelfde doel: geld inzamelen voor mensen die vechten tegen kanker. En dat sociaal gebeuren wil ik ook dit jaar niet missen. Vorig jaar heb ik voor de eerste keer de drie volle dagen alles gegeven: kaart lezen, met het busje rijden, de lopers aanmoedigen, een eindje meefietsen,…en vooral weinig slapen. In 2014 kruip ik op de fiets op en probeer ik onze lopers de juiste weg te wijzen. Ik heb er enorm veel goesting in, samen met mijn team! Go go go team 83!

Ik ben Pol, een halve eeuw geleden geboren in het Turnhoutse Kempenland, en eerder bij toeval in Dendermonde verzeild geraakt. De lokroep van de liefde doet een mens provinciegrenzen oversteken. De lokroep van Team83 Ros Beiaardrunners zal nu ook landsgrenzen doen vervagen.
“We zitten met een probleemke”, zei Patje me een week voor aanvang van de RR 2014. “We hebben iemand te kort.” Waardoor ik diezelfde avond – opnieuw geheel per toeval – in Team83 gerold ben. Waar men beroep zou kunnen doen op vele mijner vaardigheden en interessedomeinen, zoals wandelen (sorry, dat gaat te traag om tijdig Rotterdam te halen), koken (sorry, de cateringploeg zit al vol), tuinieren (maar meneer, we zullen onderweg geen tijd hebben om de bloemetjes buiten te zetten), de schone letteren (hebt ge echt niks beters om ons enthousiasme op te wekken), Scandinavische crimi’s (bangelijk) en kamelen (wat? kamelen?? Als we die tegenkomen zijn we geheid de verkeerde richting uit aan het gaan). Tja, wat dan wel? Of hij misschien over een rijbewijs beschikte? Ja, dat had hij, zodat ze me alsnog als chauffeur inlijven konden. En zo ben ik blij om alsnog mijn steentje te kunnen bijdragen aan dit o zo hartverwarmende project. Voor allen die we hiermee helpen kunnen.